Met de dreigende rechtszaak tegen de internationaal befaamde pianist Fazil Say heeft de intolerantie van, in dit geval islamitische, gelovigen een nieuw dieptepunt bereikt. Say, een opwindende verschijning in de soms wat bedaagde wereld van de klassieke muziek, werd geboren in Turkije, waar hij nog steeds woont en waar hij nu de Turkse justitie tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Steen des aanstoots zijn de tweets waarmee Fazil Say de spot drijft met de godsdienstfanaten. De koran spreekt over rivieren van wijn en houri's in de hemel — is de islam soms een bordeel of kroeg? vraagt Say zich af. In een andere tweet maakt hij zich vrolijk over een muezzin die slechts 22 seconden over het avondgebed doet — had hij misschien zo'n haast om naar zijn geliefde te gaan, of had hij zin in een glas raki? Voor de goede verstaander: raki is een Turkse sterke drank die onder druk van de islamitische fundi's zelfs in Istanboel steeds moeilijker te verkrijgen is. Volgens de openbare aanklager zijn de tweets strafbaar wegens 'ophitsing' en 'belediging van religieuze waarden'.
Fazil Say hangt door zijn tweets mogelijk een gevangenisstraf van maximaal drie jaar boven zijn hoofd. Dan komt hij er nog goed van af. In Tunesië werden vorige week twee jongemannen opgepakt die de profeet Mohammed naakt op Facebook hadden geplaatst. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, ook op internet. De 23-jarige, Saoedische journalist Hamza Kashgari, die in een tweet de heiligheid van Mohammed in twijfel trok, werd tot in Maleisië achtervolgd en, mede dankzij Interpol, gearresteerd — hem wacht executie.
Wat de zaak Fazil Say, en die van zijn lotgenoten, zo treurig maakt, is dat, althans in Turkije en Tunesië, de nieuw geboden religieuze vrijheid — met name voor de islam — ruim baan lijkt te maken voor een religieuze onderwerping, die weinig ruimte voor andersdenkenden of ongelovigen laat.
Nu, over godslastering hoeft men ons in deze moerasdelta niets te vertellen. Het is nog niet heel lang, dat wij ons zelf van de intolerantie van de gelovigen hebben bevrijd, en dan nog slechts ten dele. Nog geen 50 jaar geleden schreef volksschrijver Gerard Reve hoe hij God, in de gedaante van een ezel, 'in Zijn Geheime Opening' zou 'bezitten'. Drie keer, dat wel, maar het leidde tot vervolging, en vrijspraak, door de Hoge Raad bekrachtigd in 1968. Kort daarop ontving Reve de P.C. Hooft-prijs.
Het is te hopen dat Turkije niet de weg van de duisternis kiest en dat Fazil Say, mocht hij worden aangeklaagd, wordt vrijgesproken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten